တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္ေနေသာ ၂၀၁၀-ေရြးေကာက္ပဲြႀကီးဟာ ေရာင္နီသန္းလာေနပါၿပီ။ ဒီလုိပဲ လုိက္ပုိက္ၿပီးၾကည့္ေနရင္ အခ်ိန္တန္မွ မျဖစ္မေနလုပ္ရတာမုိ႔ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဆႏၵမဲေတြ မေပးခ်င္လည္းေပးၾကမွာလား။ ဘာလုပ္ၾကေတာ့မလဲ။ ဘာေတြလုပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ ေနၿပီလဲ။ ဘယ္သူေတြက ဦးေဆာင္ၿပီးလုပ္ၾကမလဲ။ ဘာအတြက္လုပ္မလဲ။ ဘယ္ေတာ့လုပ္ ၾကမလဲ။ ဒီလုိလဲ ေပါင္းမ်ားစြာကေတာ့ စိန္ေခၚေနပါၿပီ။ လုပ္စရာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိေန ပါၿပီ။ လက္ပုိက္ၾကည့္မွာဆုိရင္ေတာ့ ဒီေမးခြန္းေတြဟာေတာ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔ဘာမွဆုိင္မွာ မဟုတ္ပါ ဘူးဆုိတာပါပဲ။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ျပည္တြင္းရွိေနတဲ့ က်ဳပ္တုိ႔လုိလူေတြကလည္း ေျပာစရာေတြအမ်ား ႀကီးရွိေနပါၿပီ။ ဒီအတြက္ ဘယ္သူ႔ကုိမွ၊ ဘယ္အဖဲြ႕စည္းကုိမွ ညွာတာေထာက္ထားၿပီး ေျပာေန စရာ မလုိေတာ့ဘူးလုိ႔ ထင္ျမင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မထိန္၀ွက္ေတာ့ဘဲ ေျပာစရာရွိတာေတြကုိ ေျပာဆုိဖုိ႔ ဒီေဆာင္းပါးကုိ အရင္ေဆာင္းပါးမ်ားနဲ႔ မတူဘဲျဖစ္ေနတာကုိ ေရွးဦးစြာ ေျပာထားခ်င္ ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ညီညြတ္မႈကုိ ျဖစ္ေစၿပီး ေသြးစီးေနရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီဆုိတာကုိ ေျပာစရာမလုိေအာင္ သိေနဖုိ႔လုိေနပါၿပီ။ ဆုိလုိတာက နအဖ အႀကိဳက္ျဖစ္ေစမယ့္ အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ေနရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆုိတာပါဘဲ။
ရွင္ၿပဳိင္အစုိးရဖဲြ႕ၿပီး ဘာလုပ္မွာလဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေခါင္းမာေနဖုိ႔ မလုိဘူး။ အမွန္တုိင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ျပည္တြင္းအေနနဲ႔ကေတာ့ ျပည္ပကုိ ဘာကုိမွ၊ ဘယ္သူ႔ကုိ အားကုိးလုိစိတ္ မရွိ ၾကေတာ့ဘူး။ ကုလကုိလည္း မယုံၾကည္၊ အေမရိကန္ကုိလည္း မေမွ်ာ္လင့္ဘူး။ ေနာက္ဆုံး ကုန္ကုန္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ အတုိက္အခံေတြ အပါအ၀င္ ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ အတုိက္အခံေတြကုိေတာင္ ယုံၾကည္စိတ္ ကင္းေပ်ာက္ေနၿပီ။ ဒါ အမွန္တရားကုိေျပာ ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကဲ ဒီေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ၾကရေအာင္ ျပည္သူလူထု ယုံၾကည္ေအာင္ ခင္ဗ်ား တုိ႔အေနနဲ႔ ဘာေတြလုပ္ေပးေနလုိ႔လဲ။ ဒါကုိ အေျဖထြက္ေအာင္ စဥ္းစားပါ။ အသံလႈိင္းကေန တုိ႔တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေအာ္ေနတာပဲဆုိတာေလာက္နဲ႔ကေတာ့ ျပည္သူလူထုက ဘယ္သူကုိ မွ ဘယ္အဖဲြ႕ကုိမွယုံၾကည္မႈ မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာပါပဲ။
ပီႏုိခ်က္ကို အတုိက္အခံေတြ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သိမွာပါ။ အခ်ိန္မရွိဘူးေတာ့။ တစ္ႏွစ္ဆိုတာ ဖင္လွည့္ေခါင္းလွဲ႔နဲ႔ ကုန္သြားမွာပဲ။ ဒါကုိ ဘာမွမ လုပ္ႏုိင္လုိက္ရင္ေတာ့ စစ္ဖိနပ္ေအာက္က ျပည္သူလူထုေတြ ေမွာက္ၿပီးရင္းေမွာက္ေနရဦးမွာ ေပါ့။ အသံေကာင္း ဟစ္ေနရုံနဲ႔ကေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ တကယ္ခံေနရတာ၊ တကယ္ လုပ္ေနရတာက ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြပဲ။ ဖိႏွိပ္ခံလုိက္၊ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ခံလုိက္၊ ရုိက္ႏွက္ခံလုိက္၊ ေနာက္ဆုံး အသက္ေတြပါ စေတးခံလုိက္ရတာေတြဟာ ျပည္သူလူ ထုပါပဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ စက္တင္ဘာလုိပဲြမ်ဳိးမွာၾကည့္ေပါ့ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အတုိက္အခံဆုိ တာေတြကလည္း ဟုိကေအာ္၊ ဒီကေျပာမွ မေကာင္းေသးပါဘူးဆုိတဲ့ အေနနဲ႔ ေနာက္ဆုံးရက္ ေတြမွ ၀င္ေရာက္လာတယ္။ အကုန္လုံးကုိေတာ့ မဆုိလုိပါဘူး။ အမ်ားကုိ ၿခဳံငုံသုံးသပ္ၿပီးေျပာ ျပတာပါ။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ရွိေသးတယ္။ ဟုိဆရာႀကီးစံေတြ၊ ႏႈံးထားေတြနဲ႔ အသံေကာင္းဟစ္ၿပီး ၂၀၁၀-မွာ ၀င္ကုိ၀င္ရမယ္တဲ့။ သူတုိ႔ျမင္တာက ဘာလဲ။ သူတုိ႔အေန အထား စိတ္ဓာတ္ စရုိက္ေတြကုိ ထည့္စဥ္းစားဖုိ႔လုိတယ္။ အခ်ဳိ႕ကလည္းရွိေသးတယ္။ အေျပာင္းအလဲဆုိတာက အထက္ကေန ဒုတ္ခနဲေျပာင္းလဲလုိ႔ မရဘူးတဲ့။ ေအာက္ေျခကေန အျမစ္ကပါဆဲြႏုတ္ႏုိင္မွ ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္မွာတဲ့။ မွားတယ္ေတာ့ မဆုိခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ဆုိတာ တစ္သမတ္ထဲ သီအုိရီအတုိင္း သြားလုိ႔မရတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေရတုိ၊ေရရွည္ စီမံကိန္းဆုိတာေတြ ရွိေနပါတယ္။ မွန္တယ္ ေအာက္ေျခ မွာခုိင္မာတဲ့ အသိပညာ၊စိတ္ဓာတ္၊ စရုိက္ဆုိတာေတြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖုိ႔ဆုိတာ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမွရမွာပါ။ ဒါေတြဟာ အားလုံးလုိခ်င္တဲ့ ဒီမုိကေရစီ အစစ္အမွန္ႀကီးရေန၊ ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔ ၿပီးဆုံးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆုိလုိတာကေတာ့ ဒါေတြဟာ ေရရွည္စီမံကိန္းပါ။ အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔ကုိ စိန္ေခၚေနတာကေတာ့ ၂၀၁၀-ပဲ။ ဒါဟာေရတုိစီမံကိန္းပဲ။ ဒါကုိေအးေအးပဲလက္ ပုိက္ၾကည့္ေနရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔အတုိက္အခံ ေတြေရာ၊ ျပည္သူလူထုေတြပါမက်န္ ငရဲအုိးထဲ ဆင္းရတာကမွ ေတာ္ဦးမယ္။ အဓိကကေတာ့ အတုိက္အခံေတြအတြက္ကေတာ့ စဥ္းစားဖုိ႔ ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ခက္ေနလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ အားလုံးစိတ္ထားတူညီစြာနဲ႔ တက္တက္ၾကြၾကြ လုပ္ကုိလုပ္ရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။
ဒီေတာ့ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ဘယ္သူေတြက ဦးေဆာင္မလဲ။ ေမးစရာေတြကေတာ့ စီတန္းေနပါလိမ့္မယ္။ ဘာလုပ္ၾကမလဲဆုိရင္ေတာ့ ျပည္ပကလူေတြက ဘာေတြအရင္လုပ္ေပး ႏုိင္မလဲ။ အသံလႈိင္းေတြကေနပဲ က်ဳပ္တုိ႔ကေအာ္ဟစ္ေနရုံပဲဆုိရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔အားလုံးကုိ ကုိယ့္လက္ယက္တြင္းပဲ ေရထြက္ေအာင္၊ ကုိယ့္ ၀ပ္က်င္းေလးပဲ ခုိင္ၿမဲေအာင္လုပ္ေနသူမ်ားဆုိ တာ ျပည္သူလူထုက နအဖနဲ႔အၿပဳိင္ သမုိင္းေတြ တင္ေတာ့မယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔အေနနဲ႔ လုပ္ႏုိင္ တာေတြလုပ္ဖုိ႔ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ျပည္တြင္းကုိ ျပန္လာဖုိ႔ေခၚတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကုလတုိ႔ဆုိတာေတြ ႏုိင္ငံတကာခုံရုံးဆုိတာေတြကုိ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ ေရႊျမန္မာေတြအား လုံးလုိလုိတာ လက္မွတ္တစ္ခ်က္ေလာက္ ညီညြတ္ရင္ေတာင္ ျပည္သူလူထုက ယုံၾကည္မႈျဖစ္ ေစမယ္ဆုိတာရယ္၊ အသိမွတ္ျပဳမယ္ဆုိတာရယ္ မေမ့ၾကပါနဲ႔။ မွန္ပါတယ္ ကုလတုိ႔ဆုိတာ ဘာမွ ဟုတၱိပတၱိရယ္ေတာ့ လုပ္ေပးတာဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ညီညြတ္မႈအင္းအားဆုိ တာ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကေတာ့ ဆုိလိမ့္မယ္ ကေလးက လား အလုပ္ေတြလုိ႔။ အဲဒီကေလး ကေလးကလားအလုပ္ေလာက္ကုိပဲ လုပ္ေပးႏုိင္ရင္ ခင္ဗ်ား တုိ႔ထံ ေမ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေရာင္ျခည္အလင္းတန္းေလး ပြင့္လာၿပီဆုိတာပါပဲ။ ဒီ အခ်ိန္ၾကမွ တစ္အုပ္စုနဲ႔တစ္အုပ္စု ၿပဳိကဲြေနတာေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး အက်ည္းတန္ေစပါ တယ္။ ၾကားေနရတာကေတာ့ ရွင္ၿပဳိင္အစုိးရေတြ၊ဘာေတြ ဆုိတာေတြကအစ၊ ေနာက္ အသံ လႈိင္းေတြအဆုံး ေတာ္ေတာ္ကုိမေကာင္းတဲ့ သတင္းေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ေျပာရရင္လည္း ေအာင္မင္းလြန္ရာက်ေနဦးမယ္ဆုိတာမ်ဳိး ။ ခက္တာက ေတာ္ေတာ္တန္တန္ကိစၥေလာက္ကုိ ေတာ့ ေျပာမေနခ်င္ပါဘူး။ ဘာမွအရည္မရ အဖတ္မရ၊ ကၽြဲပါးေစာင္းတီး ပုံစံမ်ဳိးေတြကလည္း ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ေရးေရးေလးေတြး၊ အေျဖရွာၾကည့္ရင္ေတာ့ မၾကာခင္ ေရာက္လာေတာ့မယ့္ ဒီမုိကေရစီအတုေယာင္ႀကီးနဲ႔ ႏွစ္ပါးဆက္သြားဦးမယ့္ ေရွးခရီးစဥ္ႀကီးမွာ ျပည္သူလူထုေတြကေတာ့ ႏွိပ္စက္မႈအမ်ဳိးမ်ဳိး ခံစားမႈအဖုံဖုံနဲ႔ ရင္ဆုိင္ၾကရဦးမယ္ဆ္ုိတာပါပဲ။ လာၾကည့္ရင္သိမွာပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာေတြဆုိ မယုံၾကည္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျပည္သူလူထုေတြ ငတ္မြတ္မႈ၊ ဆင္းရဲမႈဒဏ္ေတြ အန္ႀကိတ္ခံစားေနရၾကရၿပီ။ ခင္ဗ်ားတုိ႕ကေတာ့ ဆုိေကာင္းဆုိ ေနလိမ့္မယ္။ ဒါေတြဟာ ႏုိင္ငံတကာတုိင္းမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ားရွိေနတာပဲဆုိတာေတြ။ တကယ္ ေတာ့ ျပည္သူလူထုဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ သနားစရာေကာင္းေနပါတယ္။ ၿခိမ္းေခ်ာက္မႈအ မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဘာမွေခါင္းမေထာင္ႏုိင္ေအာင္ လူမဆန္တဲ့ အျပဳအမႈေတြနဲ႔ ခ်ိန္းေခ်ာက္ရင္း ညွင္းပန္း ႏွိပ္စက္မႈေတြ ခံစားေနၾကရတယ္။ ဒါကုိ ဘာဂၽြဳိက္ညာဂၽြဳိက္၊ ဘာစံဘာေပတံနဲ႔ တုိင္းတာေနၾက ဦးမွာလဲ ေစာေစာကေျပာခဲ့သလုိ သီအုိရီတုိင္းဟာ မမွန္ကန္ဘူး။ သီအုိရီေနာက္ လုိက္ေနၾက ဦးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔အေနနဲ႔ အေနသာႀကီးဆုိေသာ္ျငား ျပည္တြင္းက လူေတြကုိ လည္း နည္းနည္းေလးေတာ့ ငဲ့ၾကပါဦးဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။
ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အတုိင္အခံေတြအေနနဲ႔လည္း ဒီအတုိင္းပဲ ခါတုိင္းလုိ လက္ပုိက္ ၾကည့္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဖဲြ႕စည္းဆုိတာႀကီးကုိ နာမည္မခံပါနဲ႔ေတာ့။ ျပည္သူလူထုက ယုံၾကည္လုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ လူထုရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြအျဖစ္ တင္ေျမွာက္ထားၾကတာျဖစ္ပါတယ္ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘာမွမေျပာဘူး ဆုိတာေလာက္နဲ႔ေတာ့ ေျပာ ၿပီး အခ်ိန္ကုန္ေနလုိ႔မရေတာ့ဘူး။ ဟုိက သိၾကတဲ့အတုိင္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အက်ဥ္းက်ခံေနရ တယ္။ ဒါကုိ သူ႔အလာဆုိတာ ေမွ်ာ္လင့္ေနဖုိ႔ အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူ႔ကုိ ျပန္လႊတ္ဖုိ႔ဆုိတာ ဒီ ေခြးေလာက္မွ အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ေကာင္ေတြ မဟုတ္သလုိ၊ သူ႔ကုိ လႊတ္ေပးဖုိ႔ဆုိတဲ့ အေတြး ေလာက္ေတာင္ စိတ္ကူးတည္းထားၿပီး သေဘာထားႀကီးတဲ့ လူစားမ်ဳိးေတြမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ လုပ္စရာ ရွိတာေတြလုပ္ၾကဖုိ႔လုိၿပီ။ လူညီရင္ ဤကုိေတာင္ ကၽြဲဖတ္လုိ႔ရေသးတယ္ ဆုိတဲ့အဆုိ အမိန္႔လုိ လူညီဖုိ႔လုိပါတယ္။ လူညီဖုိ႔ဆုိတာ ျပည္သူလူထုက ဒုိင္းကနဲထလုပ္လုိ႔မရဘူး။ ဒါကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကေန လုပ္ေပးမွရမယ္။ ေနာက္ ကုိယ္တုိင္လည္း စံအျဖစ္ေရွ႕ ထြက္သင့္ရင္ ထြက္ၾကရေတာ့မယ္။ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကေန တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ ေယာက္ မပ်က္လုပ္ေနတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးကို စတင္တည္ေဆာက္မလား။ အခ်ိန္ကေတာ့ မရွိ ေတာ့ဘူး။ သုိ႔မဟုတ္ရင္ေတာ့ အမ်ားအေနနဲ႔ တစ္စုတစ္ေ၀းတည္း တစ္ၿပဳိင္နက္ပါလာဖုိ႔ စည္း ရုံးမွာလား။ ဒါကေတာ့ မလြယ္ကူလွဘူးလုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ကေတာ့ လမ္းေပၚထြက္ေန တာေတြကုိပဲ လုိခ်င္တယ္။ လႈိင္းေပၚထြက္ေနတာကုိ မလုိခ်င္ေတာ့ဘူး။
လက္နက္ကုိင္ ေတာ္လွန္ဖုိ႔ကုိေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီ၀ါဒကုိေတာ့ မႀကိဳက္ဘူး။ အမွန္တုိင္းေျပာတာပဲ။ ဒါနဲ႔ထုမွရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့။ ကုိယ့္မွာဘာေတြ ဘယ္သူေတြ၊ ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိေနလုိ႔လဲ။ မျဖစ္ႏုိင္တာေတြကုိေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ အဓိကကေတာ့ အထက္ကေျပာခဲ့သလုိ ျပည္တြင္းျပည္ပကေန တစ္ၿပဳိင္နက္ဆုိသလုိ ညီညီညြတ္ညြတ္လုပ္ဖုိ႔ အရမ္းအေရးႀကီးေနၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္ေနတာေတြ၊ ၀ါဒကဲြတာေတြ ေဘးဖယ္ ထားဖုိ႔လုိတယ္။ စံႏႈံးေတြနဲ႔ တုိင္းတာေနတဲ့လူေတြအေနနဲ႔လည္း ဘာစံညာစံဆုိတာ အလုပ္မ ျဖစ္ပါဘူး။ အားလုံးတာ တက္တက္ညီညီ ေနာက္မဆုတ္တမ္း လမ္းေပၚထြက္ေနဖုိ႔ပါ။ ဘာေတြ ညာေတြနဲ႔မွ ပစ္ခတ္ဖုိ႔ မလုိပါဘူး။ အားလုံးညီညြတ္မယ္ဆုိရင္ ကားမစီးဘဲနဲ႔ ေျခလ်င္သြားဖုိ႔က ေနစၿပီး ဘာမဆုိလုပ္လုိ႔ ရတယ္ဆုိတာေတြ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ သမုိင္းေပးတာ၀န္ကုိ ေလးေလး နက္နက္ ထမ္းေဆာင္သူကို ျပည္သူလူထုကေရာ ေနာက္မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြကပါ မွတ္ တမ္းတင္ရင္း အသိမွတ္ျပဳပါလိမ့္မယ္။ ေသရင္ၿပီးၿပီဆုိတဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ကုိယ့္၀မ္းအတြက္နဲ႔ ေတာ့ ဘာမွအမည္ခံမေနပါနဲ႔။ လႈိင္းေပၚေလာက္ကေနကေတာ့ အခြင့္ရတဲ့လူတုိင္း ေျပာႏုိင္ပါ တယ္။ ေျပာတတ္ပါတယ္ဆုိတာကုိ ထပ္ေလာင္းေျပာလုိက္ပါတယ္။
အားလုံးကုိ ေလးစားလ်က္
ရာဇာစုိး၊ရန္ကုန္။
http://lanka-msma.blogspot.com/ ကူးယူ
No comments:
Post a Comment