တစ္ခါတုနး္က ေတာရြာတစ္ရြာမွာ မႀကိဳင္ဆိုတဲ့ အပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။သူဟာအသ္သုံးဆယ္အထိ အိမ္ေထာင္မျပဳေသးဘဲ မိဘမ်ားနဲ႔အတူ ေတာင္သူ လုပ္ကို္င္စားေသာက္ေနတယ္။ အပ်ိဳႀကီးဟ ရုပ္ေခ်ာတယ္၊သေဘာေကာငး္တယ္။သူ႔ကုိလုိခ်င္သူေတြလည္း ေပါတယ္။ဒါေပမဲ့ သူအိမ္ေထာင္မျပဳခ်င္ေသးလုိ႔အပ်ိဳႀကီးဘ၀နဲ႔ေနတာျဖစ္တယ္။
တစ္ခါတေလအမိလုပ္သူကဟဲသမီး ညည္းအေဖနဲ႔ငါဟာ အရြယ္ကႀကီးလွၾကၿပီ၊ဒီေတာ့ ညည္းကအိမ္ေထာင္နဲ႔ျဖစ္ဖုိ႔ေကာင္းၿပီ သီးခ်ိန္တန္ သီး ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့္ရမယ္။ညည္းအရြယ္နဲ႔ဆုိရင္ အိမ္ေထာင္လည္း ထိန္းတက္ၿပီပဲ၊ဘယ္ႏွယ္တုံးအိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့ မယ္မဟုတ္လား လုိ႔နားခ်တယ္။
ဒီေတာ့ အပ်ိဳႀကီးက အုိ အေမရယ္ဒိေလာက္ေတာင္ဘာလုိ႔ေျပာေျပာေနရတာတုံး အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆုိတာ လြယ္တာမွမဟုတ္ဘဲ၊ အပ်ိဳႀကီးဘ၀နဲ႔ေနရတာပဲ ေပ်ာ္တယ္၊အိမ္ေထာင္ျပဳဖုိ႔စိတ္မကူးေသးပါဘူး လုိ႔ျပန္ျပန္ေျပာတက္တယ္။
ဒီလုိနဲ႔ အပ်ိဳႀကီးအိမ္ေထာင္မက်ခင္မွာဘဲ အသ္ကအရြယ္ႀကီးရင့္ၾကၿပီးျဖစ္တဲ့ အပ်ိဳႀကီးရဲ႔ မိဘမ်ားဟာ ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ကြယ္လြန္ သြားၾကတယ္။
အပ်ိဳႀကီးဟာသူမိဘမ်ား ကြယ္လြန္သြားတဲ့ေနာက္မွာလည္းတစ္ေယာက္တည္းပဲ မိဘလက္ငုတ္ ေတာင္သူ လုပ္ကိုင္စားေနတာပဲ။ အိမ္ေထာင္မျပဳေသးဘူး။ဒါနဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက အပ်ိဳႀကီးမႀကိဳင္ကုိ အိမ္ေထာင္ျပဳဖုိ႔ ေျပာလာၾကတယ္။ ဒီလုိေျပာတဲ့အခါအပ်ိဳ ႀကီးဟာ အေမတုိ႔ အေဖတို႔ကလည္း ငါ့ကို တင့္ေတာင္းတင့္တယ္ အိမ္ေထာင္နဲ႔ ျမင္သြားခ်င္ၾကတယ္၊ခုငါ့မိဘမ်ား ကြယ္လြန္သြားျပန္ေတာ့လည္း အရပ္က အိမ္ေထာင္ျပဳေစခ်င္ၾကတယ္၊ၿပိးေတာ့ငါ့မွာ ေမြးခ်င္းေပါက္ေဖာ္ကလည္း ငါတစ္ေယာက္ တည္း ဒီေတာ့အိမ္ေထာင္ျပဳတာပဲ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္၊ဒါေပမဲ့ အိမ္ေထာင္ဖက္က ငါ့ကို ၾကင္နာမွ ၾကင္နာပါမလား လုိ႔စဥ္းစားတယ္။
အပ်ိဳႀကီးဟာ အဲဒီလုိ စဥ္းစားမိတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး အိမ္ေထာင္ေရးကုိပဲ ေတြးေနတယ္။ ဒီလုိေတြးေနခဲ့ရာက တစ္ေန႔ေတာ့ အိမ္ေထာင္ ျပဳဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္ၿပီး သူတုိ႔ရြာထဲက ကိုတြတ္ ဆိုသူနဲ႔ ရပ္ရြာလူႀကီးမ်ားေရွ႔တြင္ ေပါင္းသင္းေနထုိင္လုိက္တယ္။ ရြာသူရြာသားေတြ ကလည္း အပ်ိဳႀကီးမႀကီဳင္ေယာက်ၤားယူလုိက္လုိ႔ တင့္ေတာင္းတင့္တယ္ ျဖစ္သြားၿပီဆုိၿပီး ၀မ္းသာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာပါဘူးကုိတြက္မွာ ၀ဲေတြ၊ေပြးေတြနဲ႔ေရာဂါေတြပါလာတယ္ဆုိၿပီး မႀကိဳင္ ကမေပါင္းေတာ့ဘဲ ကြာပစ္လုိက္သတဲ့။
မႀကိဳင္ဒီလုိလုပ္လုိက္တာကို သေဘာမက်ၾကဘူး။ရြာကအျပစ္တင္ၾကျပန္တယ္။ဒီေတာ့လညး္ မႀကိဳင္ဟာ တစ္ရြာက လူတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျပန္တယ္။ေတာ္ေတာ္ကေလးေပါင္းမိတဲ့ အခါေနာက္လင္မွာလည္း ေႀကြးေတြပါလာတာကို သိရျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ မႀကိဳင္ဟာ အင္း ငါ့မွာ တစ္လင္ေနလည္း ေပြးနဲ႔၊တစ္လင္ေနလည္း ေႀကြးနဲ႔၊အစကလုိ ေယာက်ၤားမယူဘဲ ေနမိရင္ အေကာင္း၊သား လုိ႔ညည္းညဴးၿပီး ေနာက္လင္ကိုလည္း ၾကာၾကာမေပါင္းဘဲ ကြာပစ္လုိက္ၿပီ တစ္ကိုယ္တည္းေနေတာ့သတဲ့.....
(ဒီပုံျပင္ေလးကို ဆရာ လူထုဦးလွ ျမန္မာပုံျပင္မ်ားစာအုပ္ထဲမွကူးယူခဲ့သည္)
(မႀကိဳင္ဟာ အိမ္ေထာင္ထက္မျပဳပဲေနေတာ့ေရာ အဆင္ေျပလား ကြန္မန္းေလးေပးခဲ့ေနာ္ )
No comments:
Post a Comment