One only dies once, and if one does not die well , a good opportunity is lost and will not present itself again.

လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ခါ သာေသရမယ္။ ေကာင္းေသာ ေသျခင္းမဟုတ္ရင္ အခြင့္အေရး ေကာင္းတခု ဆုံးရွံဳးရသလုိ ၊ေနာက္တႀကိမ္လည္း ရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
There are no tyrants where there are no slaves.

မင္းဆုိးမင္းယုတ္မရွိတဲ့ေနရာမွာ ေက်းကၽြန္ေတြဆုိတာလည္း မရွိပါဘူး ။



The youth is the hope of our future.

လူငယ္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့အနာဂါတ္ရဲ ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပါ......


Truth does not need to borrow garments from error.

အမွန္တ၇ားလုပ္သူသည္ အမွားလုပ္သူေတြထံမွ အ၀တ္အစား ငွား ယူစရာမလုိေပ။

သားစုိးမဟုတ္ေသာ.........သားစုိးေလး

ငါ့ကုိဒီအခန္းၾကီးက
ပ်င္းစရာေကာင္းေအာင္
ဖန္တီးလုိ့ထားခဲ့
သူတုိ ့မရွိ
ငါတုိ့မရွိ
သားစုိးမဟုတ္ပါ........

ငါသီးခ်င္းေတြကိုလဲ
မရြတ္တက္
ဒါေပမယ့္ ငါ့စကားလုံးမွားေနတဲ့
စာသားအခ်ိဳ ့ကုိေတာ့
ငါေရးတက္ခဲ့ၿပီ


ငါမရွိခဲ့ပါ.........
ငါမသိခဲ့ပါ
ငါ့အိပ္မက္ေတြလဲ
တကယ္ေတာ့
မရွိခဲ့ပါ....................


တကယ္ေတာ့ငါက သားစုိးမဟုတ္
သားစုိးေလးသာ ျဖစ္ခဲ့




(သားစုိးေလး)

သားစုိးေလး ျပန္လာၿပီ

အားလုံးေသာ ခ်စ္ရေသာType your summary here. ၿပည္သူၿပည္သူ မ်ားကုိ က်ေနာ္ သားစုိးေလးမွထာ၀ရ ခ်စ္ခင္လွ်က္ပါ
က်ေနာ္အခုလုိ ေထာင္ထဲ မွာ အဆင္ေျပစြာ ေနႏုိင္ခဲ့တာဟာ ျပည္သူ ေတြ ရဲ ့ပုိ ့သတဲ့ မတာေတြေၾကာင့္ပါ
Type the rest of your post here.

ျမန္မာျပည္မွာ မီးေတြေလာင္

မန္မာႏိုင္ငံ၌ ရာသီဥတု ပူျပင္းသည့္ ေႏြရာသီ ေႏြဦးေပါက္တြင္ မီးေလာင္မႈမ်ား ျဖစ္ပြား၍ မီးေဘး အႏၲရာယ္ေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း အိုးမဲ့အိမ္မဲ့မ်ား အပါအ၀င္ နစ္နာဆုံး႐ႈံးမႈမ်ား ျဖစ္ၾကရသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ တနဂၤေႏြေန႔ ညေနပိုင္းက စစ္ကိုင္းတိုင္း ဘုတလင္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေက်ာက္အိုးရြာတြင္ မီးေလာင္ ကၽြမ္းမႈ ေၾကာင့္ လူေပါင္း ၆၄၉ ဦး အိုမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ရြာခံတဦးကေျပာသည္။

“လူႀကီးေတြ အျပင္သြားေနတဲ့အခ်ိန္၊ အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကေလးေတြက ရွဥ့္ေၾကာ္စားတာကေန ညေန၄နာရီ ေက်ာ္မွာ မီးစေလာင္တာပါ၊ နာရီ၀က္ေက်ာ္ေလာင္တာ၊ တရြာလံုးျပာက်သြားတာပဲ၊ ဘာပစၥည္းမွကို မရလိုက္ ဘူး”ဟု ၎က ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။

ယင္း ေက်ာက္အိုးရြာတြင္ အိမ္ေျခေပါင္း ၁၁၀ ရွိၿပီး ၈၅ အိမ္ ေလာင္းကၽြမ္းသြားရာ ထိုအိမ္မ်ားမွာ ပ်ဥ္ေထာင္ သြပ္မိုးအိမ္၊ ထန္းလက္မိုးအိမ္၊ ႏြားတင္းကုတ္၊ နံကပ္တိုက္ တို႔ျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။

ထိုအိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္သူမ်ားအား ရြာအနီးရွိဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ထားရွိၿပီး ၎တို႔အတြက္အစားအစာႏွင့္ လိုအပ္ သည္မ်ားကို ပတ္ဝန္းက်င္ရြာမ်ားက ကူညီၾကေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

“ရြာနားနီးခ်င္းကပဲ လိုအပ္တာေတြ စုလွဴဒါန္းပါတယ္၊ ဆန္အိတ္၊ အဝတ္အထည္၊ ထမင္းထုပ္ ေဝတာတို႔ေပါ့၊ အာဏာပိုင္ေတြကေတာ့ အနည္းအက်ဥ္းေပးပါတယ္၊ ေစာင္နဲ႔ အိုးခြက္ေတြ ေပးတယ္” ဟုလည္း ယင္း ရြာခံ က ေျပာသည္။

ေဒသခံ ႐ြာသားမ်ားသည္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ပဲအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ဂ်ဳံတို႔ကို စိုက္ပ်ိဳးသည့္ ေတာင္ယာလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္သူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ဆိုသည္။

ယေန႔ ေန႔လယ္ ၁ နာရီခြဲကလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေဒါပုံၿမိဳ႕နယ္တြင္ မီးေလာင္မႈ ျဖစ္ပြားေၾကာင္း ရန္ကုန္ ဗဟုိ မီးသတ္ ၏ ေျပာဆုိခ်က္အရ သိရသည္။

“ေဒါပံုျမိဳ႕နယ္၊ ႏြယ္ရိုးရပ္ကြက္က ေပၚျပဴလာ ပလတ္စတစ္ စက္ရံု ေလာင္တာ စက္ရံုတခုတည္းေလာင္တာ
ေန႔လယ္ ၁ နာရီ ခြဲကေန စေလာင္တာ ၂ နာရီခြဲခါနီးမွ ျငိမ္းတယ္လို႔ သိရတယ္၊ လူေနအိမ္လံုး၀ မပါဘူး၊ အခု ခ်ိန္ထိ ဒဏ္ရာရသူမရွိေသးဘူးလုိ႔ ၾကားတယ္”ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ခံ တဦး ကေျပာသည္။

ယခုလလယ္ကထုတ္သည့္ အစိုးရ ျမန္မာ့အလင္း(အဂၤလိပ္)သတင္းစာတြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ဇန္န၀ါရီလအတြင္း မီးေလာင္ မႈေပါင္း ၉၆ ႀကိမ္ျဖစ္ပြားခဲ့ေၾကာင္း ႏွင့္ ဆုံး႐ႈံး ပ်က္စီးမႈကို ေဖာ္ျပမထားေၾကာင္း ဆင္ဟြာ သတင္း က ေရးသားထားသည္။

မီးေလာင္မႈျဖစ္ပြားရာ၌ ၇၄ ႀကိမ္မွာ မီးဖိုမီး ေပါ့ဆမီးေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး ၁၄ ႀကိမ္မွာ ၀ါယာေရွာ့ျဖစ္ရာမွျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ၆ ႀကိမ္မွာ ႐ႈိ႕မီးျဖစ္ၿပီး တႀကိမ္မွာ ေတာမီးေၾကာင့္ႏွင့္ က်န္ တႀကိမ္မွာ တျခားေသာအေၾကာင္း ေၾကာင့္ ေလာင္ကြ်မ္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သတင္းတြင္ ပါရွိသည္။

အစိုးရ တရား၀င္ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္း မီးေလာင္မႈေပါင္း ၇၁၉ ႀကိမ္ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး မီးေလာင္မႈေၾကာင့္ ေသဆုံးသူ ၂၈ ဦး ရွိကာ ၅၂ ဦး ဒဏ္ရာရရွိေၾကာင္း သိရသည္။

အဆိုပါတႏွစ္အတြင္း အိမ္ေျခေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္၊ စက္႐ုံ အလုပ္႐ုံ ၁၅ ႐ုံႏွင့္ ဂိုေဒါင္ေပါင္း ၃၀ မီးေလာင္ ျပာက်ခဲ့ၿပီး အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေပါင္း ၁၇၀၈၆ ဦး ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းလည္း အစိုးရထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

အဓိက မီးေလာင္ကြ်မ္းမႈမွာ မီးဖိုမီးေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟုလည္း ဆိုသည္။

ယမန္ႏွစ္က မႏၲေလးႏွင့္ ေမာ္လၿမိဳင္တို႔ရွိ ေစ်း ၄ ခု မီးေလာင္မႈေၾကာင့္ ဆိုင္ခန္းေပါင္း ၂၇၆၅ ခန္း ပ်က္စီး ဆုံး႐ႈံးခဲ့ၿပီး ဆိုင္ခန္းတြင္းရွိ မသယ္ယူႏုိင္သည့္ ပစၥည္းမ်ားဆုံး႐ႈံးမႈတန္ဖိုး ၂.၉၃၂ ဘီလီယံ က်ပ္ ေက်ာ္ ရွိခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါ စာရင္းတြင္ပါရွိသည္။

၂၀၀၈ ခု ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္း မႏၲေလး ရတနာပုံေစ်း မီးေလာင္မႈတြင္ ဆိုင္ခန္းေပါင္း ၁၅၂၁ ခန္း ပ်က္စီး ဆုံး႐ႈံးခဲ့ၿပီး ဒီဇင္ဘာလအတြင္း ေမာ္လၿမိဳင္ေစ်းႀကီး မီးေလာင္မႈတြင္ ဆိုင္ခန္းေပါင္း ၁၁၂၄ ခန္း ပ်က္စီး ဆုံး႐ႈံးခဲ့ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

ယခုေနာက္ဆုံး ေဖေဖာ္၀ါရီ ၉ ရက္ေန႔က မႏၲေလးၿမိဳ႕သစ္တြင္ ဆိုင္ကယ္ဓာတ္ဆီျဖည့္ရာမွ မီးေလာင္မႈ ေၾကာင့္ အိမ္ေျခ ၃၂၀ ခန္႔ ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးခဲ့ၿပီး အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ေပါင္း ၁၆၁၉ ဦးေရျဖစ္ခဲ့ရသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ အပတ္အတြင္းမွ စတင္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္မွ စတင္ေလာင္ကြ်မ္းသည့္ေတာမီးသည္ အိမ္နီးခ်င္း တရုတ္ႏိုင္ငံ ယူနန္ျပည္နယ္အတြင္း ၂၀၀ ဟက္တာခန္႔ ဆက္လက္ေလာင္ကြ်မ္းခဲ့ေၾကာင္း ေဒသအာဏာ ပိုင္မ်ားကို ကိုးကား၍ ဆင္ဟြာသတင္းတြင္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။

ဧရာ၀တီ

အေပါင္ဆုိင္မ်ားလည္း ႐ႈံးၾကၿပီ

ပည္တြင္း စီးပြားေရး ၾကပ္တည္း ခ်ိန္တြင္ ေငြေခ်း၊ အတိုးယူၿပီး အ႐ႈံးမရွိ အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ အေပါင္ဆိုင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားပါ စီးပြားပ်က္ အ႐ႈံးေပၚလာၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္ အေပါင္ဆိုင္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ေျပာသည္။

[(ဓာတ္ပံု - ေအာင္သက္ဝိုင္း)]

(ဓာတ္ပံု - ေအာင္သက္ဝိုင္း)
ယခုကဲ့သုိ႔ အေပါင္ဆိုင္မ်ား အ႐ႈံုးေပၚလာရျခင္းမွာ အေပါင္ခံ ပစၥည္းမ်ား ျပန္လည္ေရြးယူမႈ နည္းပါးလာျခင္း၊ အေပါင္ဆုံးပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ယူသူမရွိျခင္း၊ ပုံမွန္ေငြေခ်းငွားၿပီီး အေပါင္ခံပစၥည္း ျပန္လည္ ေရြးယူ ၾကသည့္ တႏုိင္တပိုင္ အိမ္တြင္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ဖ်က္သိမ္းသြားျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

အေပါင္ဆိုင္မ်ား အဓိက အားထားလုပ္ကိုင္ၾကေသာ ေရႊေပါင္ခံ၊ ေငြေခ်း လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ေရႊေစ်းမတည္ မၿငိမ္ႏွင့္ ဆက္တိုုက္ ေစ်းက်ဆင္းျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အေပါင္ဆိုင္မ်ား အရႈံးေပၚေနၿပီး ေရႊေစ်းျမင့္တက္ခ်ိန္က အေပါင္လက္ခံခဲ့ေသာ ေရႊမ်ားကို ေရႊေစ်း ဆက္တုိက္က်ဆင္းခ်ိန္တြင္ ျပန္လည္ မေရြးယူၾကျခင္းေၾကာင့္ အရႈံးေပၚျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သဃၤန္းကၽြန္း ၿမိဳ႕နယ္မွ အေပါင္ဆိုင္လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္သူတဦးက ရွင္းျပသည္။

“၂၀၀၈ စက္တင္ဘာက ၁၆ ပဲရည္တက်ပ္သား က်ပ္ ၅၅၀၀၀၀ ရွိေတာ့ တက်ပ္သား လာေပါင္ရင္ ၅၀၀၀၀၀ ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရႊေစ်းက ေအာက္တိုဘာကေန က်လာလိုက္တာ ေနာက္ဆုံး ၄၉၀၀၀၀ စြန္းစြန္း ေလာက္ထိက်ေတာ့ တက္ေစ်းနဲ႔ ေပါင္ထားတဲ့ သူေတြက လုံး၀ ျပန္မေရြးၾကေတာ့ဘူး” ဟု သူကေျပာသည္။

ေရႊအေပါင္ခံ ေငြေခ်းလုပ္ငန္းမ်ားသည္ ေရႊေပါင္ခံသည့္ အခ်ိန္တြင္ တႀကိမ္၊ အေပါင္ဆုံး ေရႊမ်ား ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ခ်ိန္တြင္ တႀကိမ္ ၂ ခါနာ အ႐ႈံးေပၚၾကရေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။

ေရႊအေပါင္ခံစဥ္က ၁၅ ပဲရည္တက်ပ္သား က်ပ္ ၅၀၀၀၀၀ ေပးထားေသာ္လည္း လာေရြးရမည့္ အခ်ိန္တြင္ ေရႊေစ်း ၄၉၀၀၀၀ ေက်ာ္ထိေစ်းက်ေနရာ ေရြးမယ့္သူမွာ ေခ်းယူထားသည့္ ေငြ ၅ သိန္းႏွင့္ အတိုး ၅ သိန္း ေက်ာ္ေပးကာ ေရႊျပန္မေရြးေတာ့ဘဲ ၁၅ ပဲရည္တက်ပ္သား ၄၉၀၀၀၀ ႏွင့္ ေရႊထည္အသစ္ လုပ္လုိက္ၾကသျဖင့္ ပထမအႀကိမ္ နစ္နာေၾကာင္းကို အေပါင္ဆိုင္တဆိုင္မွ တာ၀န္ရွိသူတဦးက ရွင္းျပသည္။

ျပန္လည္ေရြးယူျခင္းမျပဳဘဲ အဆုံးခံသြားသည့္ ေရႊမ်ားကို အေပါင္ဆိုင္က ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ရာတြင္ ေနာက္တႀကိမ္ထပ္မံ အရႈံးေပၚရျပန္သည္။ အေပါင္ဆိုင္ အမ်ားစုသည္ အေပါင္ဆုံးေရႊမ်ားကို ႏွစ္ကာလ ရွည္ၾကာစြာ စုေဆာင္းထားၿပီးမွ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ေလ့ ရွိရာ ေရႊေစ်းက်ခ်ိန္တြင္ ေငြလိုအပ္၍ မျဖစ္မေန ေရာင္းခ်ရသည့္ အေပါင္ဆိုင္မ်ားမွာ အရႈံးအလြန္မ်ားသည္ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။

“အေပါင္ဆုံး ေရႊေတြျပန္ေရာင္းေတာ့ က်ေစ်းနဲ႔မိၿပီး ထပ္ရႈံးတယ္။ က်ေစ်းနဲ႔ေရာင္းရေပမယ့္ ၀ယ္သူပါးေတာ့ အလြယ္တကူ ေငြျပန္မေပၚဘူး” ဟု ယခုႀကဳံေတြ႕ေနရသည့္ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေပါင္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္ တဦးက ေျပာျပသည္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ေအာက္တိုဘာလအတြင္း ေရႊေစ်းမ်ား တည္ၿငိမ္မႈမရွိသည့္ အခ်ိန္မွ စတင္ၿပီး အေပါင္ဆိုင္မ်ားသည္ လစဥ္ အနည္းဆုံး က်ပ္သိန္း ၅၀ မွ အမ်ားဆုံး သိန္းရာဂဏန္းခ်ီ၍ လုပ္ငန္းအႀကီး အေသးအလုိက္ အရႈံး ေပၚေၾကာင္း သိရသည္။

“သိန္း ၂၀၀၀ ေလာက္ မတည္ထားတဲ့ အေပါင္ဆိုင္ဆိုရင္ တလ သိန္း ၅၀ နဲ႔ ၁၀၀ ၾကားမွာ ရႈံးႏုိင္တယ္။ ဒါက အေပါင္ဆုံး ေရႊလက္ထဲရွိတဲ့ ပမာဏေပၚမူတည္ ရႈံးတာ” ဟု သာေကတၿမိဳ႕နယ္ ၁ ေစ်းေကြ႕အနီး ခ်မ္းသာႀကီး ၁
အေပါင္ဆိုင္ႏွင့္ နီးစပ္သူတဦးက ဆိုသည္။

လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ စီးပြားေရး တေန႔ တျခားပိုမုိခက္ခဲလာရာ အေသးစား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ျဖစ္သည့္ ဖိနပ္လုပ္ငန္း၊ သံပုံ႐ိုက္ လုပ္ငန္း၊ တြင္ခုံလုပ္ငန္းအပါအ၀င္ တႏိုင္တပိုင္ လုပ္ငန္းမ်ား ဖ်က္သိမ္း လာၾကျခင္း သည္လည္း အေပါင္ဆိုင္စီးပြားေရးကို ထိခိုက္ေစေၾကာင္း သဃၤန္းကၽြန္း ၿမိဳ႕နယ္မွ အေပါင္ဆုိင္ ပိုင္ရွင္က ဆိုသည္။

“အိမ္တြင္းတႏုိင္တပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္တဲ့ သူေတြက ေငြလိုရင္ ရွိတဲ့ ေရႊေပါင္၊ ေငြျပန္ရတာနဲ႔ ျပန္ေရြး ၾကတယ္။ အခုတပိုင္ တႏုိင္အိမ္တြင္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေလးေတြ ျပဳတ္ကုန္ေတာ့ အေပါင္ဆိုင္ေတြပို ဒုကၡေရာက္တယ္” ဟု ၎က ေျပာဆိုသည္။

အေပါင္ဆိုင္မ်ားတြင္ ဒုတိယအမ်ားဆုံး လက္ခံရေသာ အ၀တ္အထည္ မ်ားမွာလည္း ျပန္လည္ေရြးယူမည့္သူ နည္းပါးၿပီး အေပါင္ဆုံး အ၀တ္အထည္မ်ား ျပန္လည္ေရာင္းခ်သည့္ ေစ်းကြက္တြင္ ၀ယ္ယူသူမရွိ ျဖစ္ကာ ေစ်းကြက္ပ်က္ေနေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။

[(ဓာတ္ပံု - ေအာင္သက္ဝိုင္း)]

(ဓာတ္ပံု - ေအာင္သက္ဝိုင္း)
“အေပါင္ဆိုင္ဆိုတာက အေပါင္ခံမယ္၊ ေရြးရင္ အတိုးယူမယ္၊ ဒီလိုပုံမ်ဳိးနဲ႔ လည္ပတ္ရတာ။ အခုေတာ့လာေပါင္ၿပီး ျပန္မေရြးတာ မ်ားတဲ့အတြက္ အေပါင္ဆိုင္ေတြက ပစၥည္း၀ယ္တဲ့ ဆိုင္ျဖစ္ေနတယ္။ ေငြေၾကးလည္ပတ္မႈရပ္ၿပီး စီးပြားေရးေတြ မေကာင္းေတာ့ရင္ အေပါင္ဆိုင္ေတြလည္း ဘယ္လုိမွ ရပ္တည္လို႔ မရႏုိင္ဘူး” ဟု အေပါင္ဆိုင္ လုပ္ငန္း ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္အေတြ႕အႀကဳံရွိသူ တ႐ုတ္ႏြယ္ဖြား အမ်ဳိးသမီး တဦးက ဆိုသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ဖြင့္လွစ္ရေသာ အေပါင္ဆိုင္မ်ားသည္ တႏွစ္တခါ စည္ပင္ထံ ဆိုင္လုပ္ငန္းလိုင္စင္အတြက္ ေငြေၾကး ေပးေဆာင္ရေလ့ရွိၿပီး ယခုႏွစ္တြင္ လိုင္စင္ ေၾကးမ်ားကို ထပ္မံတိုးျမႇင့္မည္ဟု ၾကားသိရေၾကာင္း သဃၤန္းကၽြန္း စံျပေစ်းအနီးရွိ အေပါင္ဆိုင္ တခုမွ မန္ေနဂ်ာတဦးက ေျပာသည္။

“အေပါင္ဆိုင္ ဖြင့္တဲ့ ၿမိဳ႕နယ္အလုိက္ လုပ္ငန္းလိုင္စင္ေၾကး သိန္းတရာေက်ာ္အထိ ရွိတယ္။ သဃၤန္းကၽြန္းမွာ ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ဆိုရင္ တႏွစ္ကို လုိင္စင္ေၾကး သိန္း ၁၁၀ ေပးရတယ္။ ဒီႏွစ္ လုပ္ငန္းလုိင္စင္ေၾကးက ၁၂၆ သိန္းျဖစ္မယ္လို႔ၾကားတယ္” ဟု သူက ရွင္းျပသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ၂၀၀၈ - ၂၀၀၉ ဘ႑ာေရး ႏွစ္အတြင္း ရန္ကုန္တြင္ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ အေပါင္ဆိုင္ အေရအတြက္ ၂၅၆ ဆိုင္ရွိၿပီး လာမည့္ ၂၀၀၉ - ၂၀၁၀ ဘ႑ေရးႏွစ္တြင္ အေပါင္ဆိုင္ လုိင္စင္သစ္မ်ား ထပ္မံခ်ထားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ႏွင့္ နီးစပ္သည့္ အသိုင္းအ၀န္းမွ ၾကားသိရသည္။

ရန္ကုန္တြင္ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ အေပါင္ဆိုင္မ်ားတြင္ ေရႊေပါင္ႏွံ၊ ေငြေခ်းငွားပါက ေငြက်ပ္ ၁၀၀ လွ်င္ တလ အတိုးႏႈန္း ေလးက်ပ္၊ အ၀တ္အထည္ အပါအ၀င္ တျခားပစၥည္းမ်ား ေပါင္ႏွံေငြေခ်းငွားပါက ေငြတရာလွ်င္
တလအတိုးႏႈန္း ၁၀ က်ပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ဧရာ၀တီ

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ မူးယစ္ေဆးေရာင္းရ၀င္ေငြ တႏွစ္ ကန္ေဒၚလာ သန္း ၃၀၀၀ ထိရွိ

မူးယစ္ေဆး၊ ဘိန္းျဖဴႏွင့္ မက္တာအဖက္တမင္း ေရာင္းရ သည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႏွစ္စဥ္၀င္ေငြမွာ အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္း (၁,၀၀၀) မွ သန္း (၂,၀၀၀) ၾကားရွိေၾကာင္း အေမရိကန္သမၼတ ဘြတ္ရွ္ လက္ထက္ အေမရိကန္ ကြန္ဂရက္သို႔ တင္သြင္းခဲ့သည့္ အစီရင္ခံစာ တေစာင္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ေခတ္ၿပိဳင္မွ ဖတ္႐ႈခြင့္ရသည့္ အဆုိပါ အစီရင္ခံစာကုိ အေမရိကန္ ကြန္ဂရက္ ႏုိင္ငံျခားေရးရာ၊ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ကုန္သြယ္ေရးဌာနခြဲမွ ၂၀၀၈ ခု ဇြန္လတြင္ တင္သြင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း (၁,၀၀၀) မွ သန္း (၂,၀၀၀) ၾကား ၀င္ေငြသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ မူးယစ္ေဆး ေရာင္းရေငြမွ ႏွစ္စဥ္ရေငြ ေဒၚလာသန္း (၉၀၀) ေက်ာ္ထိ ရွိႏုိင္သည္ဟု ရန္ကုန္ အေမရိကန္သံ႐ုံးမွ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ား အလယ္ပုိင္း မွန္းထားခ်က္ထက္ ပုိမ်ားေနသည္ဟုပါ အစီရင္ခံစာ၌ သုံးသပ္ထားသည္။

၂၀၀၂ ခုႏွစ္တြင္ မက္တာအဖက္တမင္း စိတ္ႂကြေဆး ေရာင္းခ်မႈမွရသည့္ ၀လူမ်ိဳးမ်ား၏ ၀င္ေငြမွာ အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္း (၃၀၀) ခန္႔ရွိမည္ဟု မွန္းထားၿပီး အဆုိပါႏွစ္တြင္ ဘိန္းျဖဴေမွာင္ခုိ ေရာင္းခ်မႈမွ ရေငြမွာ ကန္ေဒၚလာ သန္း (၂၅၀) မွ သန္း (၃၀၀) ထိရွိႏုိင္သည္ဟု မွန္းထားသည္။

၂၀၀၁ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာစစ္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွ္ိမ်ားႏွင့္ ၀ေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကား သေဘာတူညီခ်က္တြင္ မူးယစ္ေဆးေရာင္းခ်မႈ၏ အျမတ္ (၅၀) ရာႏႈန္းကုိ ျမန္မာစစ္တပ္အား ေပးရမည္ဆုိသည့္ သေဘာတူညီခ်က္ ပါ၀င္သည္ဟု ေထာက္ျပထားသည္။

မူးယစ္ေဆး ေမွာင္ခုိေရာင္းခ်သူ အမ်ားစုမွာ ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ႏွင့္ ထုိင္းတ႐ုတ္နယ္စပ္မွ ၀၊ ရွမ္းစသည့္ တုိင္းရင္းသားအုပ္စုမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ အဆင့္မ်ားစြာမွ အရာရွိမ်ားသည္လည္း အဆုိပါ မူးယစ္ေဆးေရာင္းရေငြ ရွယ္ယာမ်ား နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ရေနၾကသည္။ စစ္တုိင္းမႉးမ်ားဆုိလ်င္ မူးယစ္ေဆးေရာင္းသူမ်ားထံမွ အစိုးရ အခြန္မ်ားမ်ား ေကာက္ခံၾကသလုိ မူးယစ္ေဆးေမွာင္ခုိမႈကုိ စစ္တပ္မွ အကာအကြယ္ေပးမႈ၊ စစ္တပ္က သယ္ေပးမႈ စသည္တုိ႔အတြက္ အခေၾကးေငြ ေကာက္ယူၾကသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။

သို႔ေသာ္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ထိပ္ပုိင္းအရာရွိမ်ား မူးယစ္ေဆးေရာင္း၀ယ္မႈ၌ တုိက္႐ိုက္ပါ၀င္ ပတ္သက္ေၾကာင္း ခုိင္လုံသည့္ သက္ေသမရွိဟု အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာန ႏုိင္ငံတကာ မူးယစ္ေဆး အစီရင္ခံစာ၌ ေဖာ္ျပထားသည္။ ျမန္မာစစ္တပ္သည္ အထူးသျဖင့္ မူးယစ္ေဆး ထုတ္လုပ္သူ မူးယစ္ေဆး ေမွာင္ခုိေရာင္းခ်သူ ၀တုိင္းရင္းသားမ်ားအပါအ၀င္ ၀လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ အနီးကပ္ ဆက္ဆံမႈရွိသည္။

ေခတ္ၿပိဳင္

မေလးရွား အထည္ခ်ဳပ္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား အလုပ္ရွင္ေၾကာင့္ ပုန္းေနရဆဲ

မေလးရွားလုပ္ငန္းရွင္၏ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ေနရသည့္အတြက္ ျမန္မာအထည္ခ်ဳပ္ အလုပ္သမ (၁၅) ဦးႏွင့္ လုပ္သား (၁) ဦးတုိ႔၏ ေရွ႕ေရးမွာ ယခုအခါ ေသာင္မတင္ ေရမက် ျဖစ္ေနသည္။

မေလးရွားလုပ္ငန္းရွင္၏ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာအလုပ္သမား အခြင့္အေရး အကာကြယ္ေပးေရး ေကာ္မတီ (BWRPC) သုိ႔ ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကၿပီး ထြက္ေျပးရာအထိ လုပ္ငန္းရွင္က လိုက္လံအႏုိင္က်င့္ ႐ုိက္ႏွက္မႈေၾကာင့္ လုံၿခဳံရာသုိ႔ ေရြ႕ေျပာင္း ခုိလႈံေနရေသာ ျမန္မာအထည္ခ်ဳပ္ အလုပ္သမမ်ားအား ျမန္မာသံ႐ံုးက လုိက္လံ ဆက္သြယ္ေနသည္ဟု သတင္းမ်ားေပၚထြက္ေနသည္။ မေလးရွားႏုိင္ငံ ျမန္မာသံ႐ံုးသုိ႔ ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆက္သြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဖုန္းကုိင္ေျဖဆုိျခင္း မရွိခဲ့ေပ။

သို႔ေသာ္ ျမန္မာအထည္ခ်ဳပ္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားက ၄င္းတုိ႔ထံ တုိက္႐ိုက္ဆက္သြယ္မႈ မရွိေသးေၾကာင္းႏွင့္ ၄င္းတုိ႔ ထြက္ခြာစဥ္က ကုန္က်ခဲ့ေသာေငြ ျပန္လည္ရရွိသည္အထိ ေနထုိင္လုပ္ကုိင္လုိၾကေၾကာင္း အထည္ခ်ဳပ္ အမ်ဳိးသမီးတဦးက ေျပာသည္။

ျမန္မာအလုပ္သမား အခြင့္အေရး ကာကြယ္ေပးေရးေကာ္မတီီ (BWRPC) မွ ကုိရဲမင္းထြန္းက လြန္ခဲ့ေသာ ေသာၾကာေန႔တြင္ ျမန္မာသံ႐ံုးမွ ကုိမုိးဆုိသူက (BWRPC) ႐ံုးအနီးရွိ လၻက္ရည္ဆုိင္မွ တဆင့္ လာေရာက္ ေတြ႔ဆုံရန္ ေခၚဆုိခဲ့ေၾကာင္း၊ ျမန္မာအထည္ခ်ဳပ္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ ၄င္းတုိ႔႐ုံးတြင္ မရွိေတာ့ဘဲ Tenaganida ေခၚ အမ်ဳိးသမီး အန္ဂ်ီအုိ အဖြဲ႔တခုက စီစဥ္ေပးထားသည့္ လုံၿခဳံရာတြင္ ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။

“သူ႔ကိုသူ ကုိမုိးဆုိၿပီး မိတ္ဆက္တယ္ဗ်ာ။ ျမန္မာသံ႐ံုးကတဲ့။ သူက မေလးရဲစခန္းေတြ၊ ေဆး႐ံုေတြလုိက္သြားၿပီး ဒီလူေတြက သူတုိ႔နဲ႔ ဆုိင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က မေပးရင္ က်ေနာ္တုိ႔ကပဲ ညစ္တာလုိလုိ ဘာလုိလုိ သံ႐ံုးက ေျပာေနတယ္ဗ်ာ။ တကယ္ဆုိ သူတုိ႔ကုိ အေၾကာင္းၾကားတုန္းကေတာ့ ဘာမွလုပ္မေပးခဲ့လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ဆက္သြယ္လာတာဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ သူတုိ႔နဲ႔ ထည့္ေပးလုိက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔က ၀န္ေတာင္ ေပါ့သြားေသးတယ္ဗ်ာ။ ေခါင္းေျခာက္သက္သာတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔ေတာင္ ကံမေကာင္းေတာ့ အ႐ုိက္ခံရ အႏွက္ခံရျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ႀကီးမွာ ဒါမ်ဳိးေတြမျဖစ္ခ်င္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔က ကာယကံရွင္ေတြရဲ့ ဆႏၵအတုိင္းလုပ္ရတာ။ ခက္ေနတာက ကာယကံရွင္ေတြက မလုိက္ခ်င္ၾကတာ။ သူတုိ႔ မလုိက္ခ်င္တာကလည္း (၁) အခ်က္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ပုိ႔ခံရမယ္တဲ့။ ျပန္ပုိ႔ရင္ သူတုိ႔ ထြက္လာတဲ့ ေငြေလးေတြ ဆုံး႐ႈံးမယ္တဲ့။ (၂) အခ်က္ သူတုိ႔အမႈက ဟုိးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားေတာ့ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္ရင္ သူတို႔ အေရးယူ ခံရမလားတဲ့။ အဲဒါေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔လည္း မေျပာျပတတ္ဘူး”ဟုု ကုိရဲမင္းထြန္းက ရွင္းလင္း ေျပာဆုိသည္။

အဆုိပါ အမ်ဳိးသမီးမ်ား မေလးရွားတြင္ ဆက္ေနထုိင္ပါက ဥပေဒအရ သက္တမ္းလြန္ေနထုိင္မႈ (over stay) ျဖစ္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္ ယင္းကိစၥကုိ ေဆာင္ရြက္ေပးေနေသာ အန္ဂ်ီအုိက အလုပ္ရွင္ Mr.Kumar အေနျဖင့္ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ႐ိုိက္ႏွက္မႈမ်ား ရွိထားျခင္းေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ ေနထုိင္ခြင့္ သက္တမ္း ထပ္တုိးေပးျခင္း၊ ညႇိႏိႈိင္းေပးျခင္းမ်ား ရွိလာရမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားေၾကာင္း ကိုရဲမင္းထြန္းကေျပာသည္။

ျမန္မာအထည္ခ်ဳပ္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား မေလးလုပ္ငန္းရွင္ Mr.Kumar ကုိယ္တုိင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ လာေရာက္ အင္တာဗ်ဴးၿပီး ေခၚယူခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ညႇိႏိႈိင္းစဥ္က မနက္ (၈) နာရီမွ ညေန (၅) နာရီအထိ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ သတ္မွတ္ကာ လစာ ရင္းဂစ္ (၇၅၀) ႏႈန္း သတ္မွတ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ အခ်ိ္န္ပုိေပး သီးသန္႔ထပ္ေပးရမည္ဟု ညႇိႏိႈိင္းခဲ့ၾကေၾကာင္း အမ်ဳိးသမီးတဦးက ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္တြင္ အခ်ိန္ပုိေၾကး မေပးခဲ့ေၾကာင္း ၊ ယင္းကိစၥကုိ ေျပာဆုိရာတြင္ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား အျပင္ထြက္ခြင့္၊ ဖုန္းကုိင္ေဆာင္ခြင့္မ်ားကုိပါ ပိတ္ပင္ခဲ့ေၾကာင္း ၄င္းက ဆက္ေျပာသည္။

ျမန္မာအထည္ခ်ဳပ္ အလုပ္သမ (၈) ဦးသည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၃၀) ရက္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ထြက္ခြာ ခဲ့ၾကၿပီး စက္တင္ဘာ (၁) ရက္တြင္ စတင္ အလုပ္ဆင္းခဲ့ၾကကာ ေနာက္ (၄) လေက်ာ္တြင္ ေနာက္ထပ္ (၈) ဦး ထပ္မံ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ၄င္းတုိ႔သည္ ယင္းအလုပ္အကုိင္အတြက္ ေငြက်ပ္ (၁၁) သိန္း၀န္းက်င္ အကုန္အက် ခံခဲ့ၾကရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ဳိးသမီးတဦးက ေျပာသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ျမန္မာအလုပ္သမား အခြင့္အေရး ကာကြယ္ေပးေရးေကာ္မတီ (BWRPC) သုိ႔ ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကရာ အလုပ္ရွင္က ေစလႊတ္လုိက္ေသာ လူမ်ားက ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၄) ရက္တြင္ (BWRPC) ႐ုံးအထိ လာေရာက္ ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ (BWRPC) အဖြဲ႔၀င္မ်ားႏွင့္ ကုိၿဖဳိးဆုိသူ လုပ္သားတဦးတို႔ ႐ုိက္ႏွက္ခံခဲ့ၾကရကာ ကုိၿဖဳိးကို အတြင္းလူနာအျဖစ္ ေဆး႐ုံသုိ႔ တင္ပုိ႔ခဲ့ၾကရသည္။

ျမန္မာအလုပ္သမမ်ားက အလုပ္ရွင္က အခ်ိန္ပုိေၾကး မေပးသည့္အေၾကာင္း ျမန္မာသံ႐ုံးသုိ႔ ဦးစြာတင္ျပခဲ့ ေသာ္လည္း ျမန္မာသံ႐ုံး ၀န္ထမ္းတဦးက မင့္တုိ႔ကုိ ငါတုိ႔ေခၚထားတာမွ မဟုတ္တာဟု ျပန္လည္ေျပာဆုိ ခဲ့ေၾကာင္း အလုပ္သမတဦးက ေျပာသည္။

“သမီးတုိ႔ကေတာ့ ျမန္မာသံ႐ံုးက ဘယ္လုိ ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္ဆုိတာ သိမထားရေသးေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ဘာမွေျပာလုိ႔ေတာ့ မရေသးဘူးေပါ့ေနာ္။ အခုလက္ရွိမွာေတာ့ က်မတုိ႔ို ကုိရဲမင္းထြန္းတုိ႔ကုိ ထပ္ၿပီး အကူအညီေတာင္းထားတယ္။ ျမန္မာျပည္က လာရတဲ့ သမီးတုိ႔မွာ အခက္အခဲေတြ အရမ္းရွိပါတယ္ရွင့္။ ဘယ္လုိ အခက္အခဲေတြရွိလဲဆုိေတာ့ အိမ္ေတြ ၊ ျခံေတြကို ေပါင္ႏွံၿပီးေတာ့ မေလးရွားကို လုိက္လာခဲ့တာေပါ့ေနာ္။ ဒီလုိအခ်ိန္ မွာ ခ်က္ခ်င္းျပန္သြားရင္ မိဘေတြလည္း စိတ္ဆင္းရဲရမယ္။ သမီးတို႔မွာရွိတဲ့ အိမ္ေတြၿခံေတြလည္း ေရာင္းၿပီး သူမ်ားကိုထုိးေပးရမယ္။ သမီးတို႔ ကုိယ့္ အေႂကြးေလးရရင္ေတာ့ ျပန္မယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ေလာက္ထိေတာ့ လုပ္ခ်င္ပါေသးတယ္။ အခုေနရတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ေနထုိင္စားေသာက္ေရး အဆင္ေျပပါတယ္” ဟု အမ်ဳိးသမီးတဦးက ေျပာသည္။

ေခတ္ၿပိဳင္